نوبخت: 1- (= جوان بخت) 2- (اَعلام) 1) از نام‌هاي دوران ساساني؛ 2) نوبخت اهوازي نام ستاره شناس و مهندس نامور ايراني در دربار منصور خلیفه‌ي عباسی، که در طراحی و نظارت بر ساختمان شهر بغداد شرکت داشت. او دو كتاب رياضي را از زمان پهلوي به عربي برگردانيد.

نوح: (عربي) 1- (در عبری) به معنی راحت است؛ 2- (اَعلام) 1) سوره‌ي هفتاد و يكم از قرآن كريم داراي بيست و نه آيه؛ 2) از پيامبران مذکور در عهد عتیق و قرآن، که بنا بر روایات چون مردم آموزشهای او را نپذیرفتند، خداوند به او فرمان داد برای خود کشتی بسازد و پیروانش را همراه با یک جفت از هر جانوری در آن جای دهد. آنگاه توفانی فرستاد که همه‌ي روی زمین را آب فرا گرفت، نوح و همراهانش پس از فروکش کردن توفان به روی زمین فرود آمدند؛ 3) نوح: نام دو تن از امیران سامانی. نوح اول: امیر سامانی [331-343 قمری]؛ نوح دوم: امیر سامانی [366-387 قمری]، که در 13 سالگی بر تخت نشست و تمام دوران او به جنگ با یاغیان گذشت.

نوذر : (اَعلام) (در شاهنامه) نام پسر منوچهر يكي از پادشاهان كياني كه پس از او به سلطنت رسيد و به دست افراسياب گرفتار شد و با بيشتر سران لشكر كشته شد.

نوذر : (اَعلام) (در شاهنامه) نام پسر منوچهر يكي از پادشاهان كياني كه پس از او به سلطنت رسيد و به دست افراسياب گرفتار شد و با بيشتر سران لشكر كشته شد.

نوري: (عربي ـ فارسي) (نور + ي (پسوند نسبت))، 1- منسوب به نور، مربوط به نور؛ 2- روشن و درخشان؛ 3- (در گياهي) نوعي زردآلوي درشت و كشيده به رنگ زرد؛ 4-(در قديم) نوعي طوطي.

نوژَن : (در قديم) نوعي كاج، صنوبر.

نوشاد : 1- (به مجاز) جوان نورسته‌ي شاداب؛ (اَعلام) نام شهر يا موضعي كه خوبرويان در آن بسيار بوده‌اند.

نويد : 1- خبر خوش، مژده؛ وعده‌ي نيك و خوش، سخن اميدوار كننده؛ 2- (در قديم) وعده‌ي دعوت به مهماني، مقابلِ خرام.

نوين : داراي حالت يا كيفيت نو، جديد.

نهاد : 1- سرشت، طبيعت؛ 2- ضمير، دل؛ 3- بنياد، اساس؛ 4-(در قديم) روش، طريقه؛ 5- آئين، آداب، قاعده؛ 6- مقام، جايگاه.